- муқим
- [مقيم]а1. бошанда, сокин; муқими ҷое будан ҷой гирифтан дар маҳалле, сукунат кардан2. истиқоматкунандаи доимӣ, таҳҷоӣ; муқим шудан ҷо гирифтан; сокини ҷое шудан ба таври доимӣ, сукунат
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
